Βόλτα για καφέ με παιδιά_ Europe edition

Η αδερφή μου ζει στη Δανία. Κι έχει ένα μικρό κοριτσάκι. Η ξαδέρφη μου ζει στην Γερμανία. Κι αυτή έχει ένα μικρό κοριτσάκι. Τρεις παράλληλες ιστορίες από μια βόλτα με παιδιά σε τρεις χώρες. Crash test και έπεται συνέχεια…

1. Ελλάδα.

Έχετε πάει ποτέ για καφέ με παιδιά στην Ελλάδα? Και μάλιστα στην Αθήνα που είναι μεγάλη και πολιτισμένη πόλη; Απ’ όταν άρχισα να κυκλοφορώ με καρότσι είδα τη ζωή με άλλα μάτια. Για παράδειγμα, τα πεζοδρόμια δε με χώραγαν. Δεν πέρναγα ανάμεσα από αυτοκίνητα παρκαρισμένα. Σε πολλά ασανσέρ δεν χωρούσα ούτε κατά διάνοια. Και οι καφετέριες δεν είναι σε γενικές γραμμές αυτό που θα λέγαμε kids friendly. Το πρώτο και κυριότερο πρόβλημα που αντιμετώπισα όταν έψαχνα ένα μέρος για να πιω το καθιερωμένο καφεδάκι μου ήταν και είναι το κάπνισμα. Γιατί όπου και να πας όλοι καπνίζουν. Πρέπει λοιπόν πάντα να ψάξεις και να εντοπίσεις στην ακτίνα που κινείσαι καφετέριες στις οποίες όντως το κάπνισμα απαγορεύεται.

Παρόλα αυτά επέμεινα. Βρήκα τα μέρη που δεν κάπνιζε κανείς. Μετά όμως έπρεπε να βρω και μέρη στα οποία δεν υπάρχει ρατσισμός κατά των παιδιών. Γενικότερα οι χώροι με πολύ νεολαία δεν είναι πολύ φιλικοί σε μικρά παιδιά. Βλέπεις κάτι πλάγια βλέμματα την ώρα που παρκάρεις το καρότσι ή σέρνεις τα δύο παιδάκια σου. Όμως κι αυτό μπορείς να το προσπεράσεις. Υπάρχουν μέρη που δέχονται τα παιδιά. Τους γελάνε και τους φέρνουν νερό χωρίς πάγο. Ή νερό με καλαμάκι.

Εμπόδιο τρίτο. Το στρίμωγμα. Ειδικά όταν ζεις στο κέντρο οι χώροι στις καφετέριες είναι μικροί. Και τα παιδιά στριμώχνονται στους μικρούς χώρους. Και όσο μεγαλώνουν βαριούνται γιατί γενικά δεν έχουν τί να κάνουν. Έχω δοκιμάσει και παιδότοπους με καφέ. Και μάλιστα πολύ ωραίους παιδότοπους με δημιουργική απασχόληση, με ενδιαφέροντα παιχνίδια. Όμως εκεί το πρόβλημα είναι ο καφές – αν είσαι coffee maniac σαν εμένα.

Το μεγάλο πλεονέκτημα της χώρας είναι και πάλι ο καιρός. Γιατί όσο ο καιρός είναι καλός και χώρους βρίσκεις και το κάπνισμα δεν σε επηρεάζει και τα παιδιά είναι ανεκτά. Και με τα χρόνια βρίσκεις κάποια στέκια. Και όταν επιμείνεις και τα εκπαιδεύσεις τα παιδιά να κάθονται για να πιεις έναν έρμο καφέ με την ησυχία σου και να μην μαλλιοτραβιούνται ή να εκσφενδονίζουν αντικείμενα τότε τελικά γίνονται μασκώτ στα καταστήματα και καταλήγουν γύρω στα εννιά τους να τα χαιρετάνε όλα τα γκαρσόνια του Κολωνακίου.

2. Δανία_ Χρίστια

Και να μαι στο Aarhus –‘Ωρχους όπως το προφέρουν οι Δανοί- η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη μετά την Κοπεγχάγη. Μια ήσυχη, γραφική πόλη με μεγάλο αριθμό νέων ανθρώπων λόγω του πανεπιστημίου της. Καινούρια χώρα λοιπόν, καινούρια γλώσσα, καινούριο σπίτι, ελπίζω σε καινούριους φίλους και όλα αυτά με κάτι εντελώς καινούριο, με ένα μωρό.

Και ξεκινάμε με το πρώτο πράγμα που θα έκανε μια γνήσια ελληνίδα σε μια καινούρια πόλη. Βόλτα για καφέ. Γιατί το να υπάρχουν ωραία καφέ εκεί που ζεις είναι ζωτικής σημασίας. Από τις πρώτες βόλτες μου εδώ με χαρά είδα ότι βρίσκομαι σε μια πόλη με πολλά καφέ. Καφέ αλυσίδες, αλλά και καφέ μικρά από αυτά που μου αρέσουν.

Και ναι, βρίσκομαι μπροστά από αυτό που ονειρευόμουν. Η μυρωδιά του καφέ με καλεί, το ήσυχο και με χαρακτήρα καφέ μου φωνάζει και εγώ πηγαίνω σχεδόν υπνωτισμένη και χαρούμενη που το μωρό είναι στο καρότσι χωρίς να παραπονιέται, αν κοιμηθεί σκέφτομαι ακόμα καλύτερα. Πριν προλάβω να ανοίξω την πόρτα όμως διακρίνω στην πόρτα αυτοκόλλητο με σήμα «απαγορεύονται τα καρότσια». Τα μωρά επιτρέπονται, αλλά τα καρότσια όχι. Και τώρα ήρθε η στιγμή της μεγάλης αποκάλυψης. Αυτό που έμαθα πριν έρθω εδώ και που ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Οι Δανοί αφήνουν τα μωρά τους στα καρότσια έξω από τα μαγαζιά. Ναι το είδα με τα μάτια μου. Όταν βέβαια λέμε καρότσια, ξεχάστε την εικόνα των καροτσιών που ξέρατε. Μιλάμε για καρότσια τεράστια, όπου το μωρό είναι ξαπλωμένο και κλεισμένο από παντού για να προστατεύεται από το κρύο. Για μια στιγμή λοιπόν κοντοστέκομαι. Δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω το μωρό απέξω, μόνο του και στο κρύο. Άσε που κάθε δέκα λετπά ρίχνει ψιλόβροχο. Ο σύζυγος πιο τολμηρός και έτοιμος να ακολουθήσει τα περίεργα και βάρβαρα έθιμα των βίκινγκς μου ζητάει να το ξανασκεφτώ. Χωρίς δεύτερη κουβέντα του απαντάω όχι. Παρκάρουμε λοιπόν το όχημα απέξω, το μωρό αγκαλιά και ναι, είμαστε οι μόνοι που κρατάμε ένα μωρό στην αγκαλιά. Αν και πίστευα πως θα με κοιτάνε περίεργα, τελικά η υποδοχή ήταν ζεστή και ευγενική. Τα χαμόγελα προς την μικρή δίναν και παίρναν και ευτυχώς η μικρή ανταπέδιδε. Παραγγέλνω λοιπόν τον πατροπαράδοτο καπουτσίνο και βρίσκομαι να απολαμβάνω έναν πραγματικά ωραίο καφέ, σε ένα περιβάλλον, προσέξτε, με καθαρή ατμόσφαιρα. Γιατί είναι αυτονόητο και μη διαπραγματεύσιμο ότι απαγορεύεται το κάπνισμα. Δεν υπάρχει αυτοκόλλητο γι αυτό. Είναι δεδομένο. Γεγονός που σου επιτρέπει να μπεις σε όλα τα μαγαζιά με το παιδί σου. Η μόνη δυσκολία είναι πως πολλά καφέ είναι μικρά και δεν επιτρέπουν καρότσια, οπότε έχεις την επιλογή ή να πάρεις το μωρό αγκαλιά ή να το αφήσεις έξω, στον καθαρό και παγωμένο αέρα της Δανίας, μακριά από τα μικρόβια που κυκλοφορούν στους κλειστούς χώρους. Εμείς ακόμα προτιμάμε τα μικρόβια και τους κλειστούς με θέρμανση χώρους.

Οι εμπειρίες όμως της βόλτας με το παιδί για καφέ δε σταματάνε εδώ. Από τις πρώτες κιόλας μέρες ανακάλυψα ότι υπάρχουν καφέ για γονείς. Καφέ φιλικά προς τις μητέρες που θηλάζουν και φιλικά προς τα παιδιά. Γεμάτο με παιχνίδια και μαξιλάρες όπου μπορούν να ξαπλώσουν και να παίξουν και εσύ να απολαύσεις ένα ωραίο γλυκό με τον καφέ σου. Κάθε μέρα έξω από αυτά τα καφέ βλέπεις στη σειρά τα καρότσια παρκαρισμένα και μέσα νέες μητέρες με μωρά τα οποία τα αφήνουν σε μαξιλάρες κοντά στα πόδια τους ενώ αυτές μπορούν να κουβεντιάσουν απολαμβάνοντας τον καφέ τους. Εδώ συνηθίζεται οι νέες μητέρες οι οποίες μένουν στην ίδια περιοχή να φτιάχνουν ένα μικρό γκρούπ και να συναντιούνται κάθε τόσο.

Αυτή η μικρή πόλη λοιπόν, ευτυχώς μου προσφέρει την πολυτέλεια να μπορώ να ανακαλύπτω και να επισκέπτομαι όμορφα καφέ αυτή τη φορά παρέα με την κόρη μου.

3. Γερμανία_Μαρία

Ήτανε μια φορά, μάτια μου, κι έναν καιρό…μια κρητικοπούλα που πήγε στη Γερμανία να μάθει γράμματα. Εκεί, στην πόλη του Μονάχου, γνώρισε έναν Γερμανό, που την έκανε να τον ερωτευτεί τρελά και να μείνει μαζί του. Μετά απο 12 χρόνια σχέσης, εφόσον κατάλαβαν πλέον ότι ταιριάζουν και ότι είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο, αποφάσισαν να παντρευτούν. Δύο χρόνια μετά τον παραμυθένιο γάμο τους αποφάσισαν να κάνουν και παιδάκια και έτσι η Μαρία και ο Πέτερ απέκτησαν την Ηλέκτρα.

Η Ηλέκτρα είναι ένα υπέροχο μωράκι (όπως λένε οι άλλοι….) και η μαμά της χαίρεται να την ντύνει όμορφα και να την βγάζει έξω για καφέ. Και κάπου εδώ τελειώνει το παραμύθι και αρχίζει η πραγματικότητα.

Ο καφές στο Μόναχο και με μωρό όμως είναι δύσκολο πράγμα για μια Ηρακλειώτισσα, που έχει μάθει να πίνει ωραίο καφέ για πολλές ώρες στις πολυθρόνες του Ηριδανού, απ΄όπου περνάνε πασαρέλα όλοι και όλες που θέλουν να δουν και να τους δουν.

Στο Μόναχο γενικώς δεν ισχύει ότι ο καφές είναι απόλαυση και τρόπος για να περάσει ευχάριστα η ώρα. Δεν πας για να πιείς καλό καφέ, να τα πεις με τον συνοδό σου αναλυτικά, να περάσουν δυο-τρεις ώρες και όταν πονέσει ο ….. σου να πεις: «Πω,πω, βρε παιδί μου, πως πέρασε έτσι η ώρα;». Στο Μόναχο βγαίνεις για φαγητό ή για ποτό, αν έχεις σκοπό να ξοδέψεις πολύ χρόνο, έστω και για μια πάστα, αλλά όχι για καφέ. Αντιστοίχως άβολα και με ελλιπή αισθητική είναι και τα καφέ. Σπάνια να βρεις πολυθρόνες, στην καλύτερη περίπτωση θα βρεις καναπέ, οι καρέκλες και τα τραπεζάκια είναι πολύ μικροσκοπικών διαστάσεων και σίγουρα μιλάμε για μια τεράστια πλεκτάνη στην οποία έχουν συνωμοτήσει οι καταστηματάρχες με τους σχεδιαστές επίπλων, για να μην σ΄αφήσουν να ευχαριστηθείς καφέ!

Και όταν μιλάμε για καφέ μην νομίσει κανείς ότι μιλάμε για καπουτσίνο με αυτή την τέλεια κρέμα από πάνω που θυμίζει σούπα βελουτέ και με μπόλικη κανέλα που δίνει την έξτρα γεύση στον καφέ ή για δροσιστικά καπουτσίνο φρέντο και φραπεδάκια το καλοκαίρι. Μιλάμε για νεροζούμια με μια άσπρη σαπουνάδα, που είναι είτε πολύ αραιά, είτε πολύ δυνατά, και που αν έχεις το θράσος να ζητήσεις κανέλα για να τα κάνεις κάπως υποφερτά, σε κοιτάνε λες και κατέβηκες από τον Άρη. Και αν το καλοκαίρι κάνεις το λάθος να ζητήσεις Eiskaffee, θα σου φέρουν γαλλικό καφέ με μια μπάλα παγωτό μέσα! Και αν, δε, ζητήσεις και λίγο νερό από τη βρύση, ε, τότε πια ανήκεις στους καταραμένους!

Και αν, παρ΄όλα αυτά είσαι σε μια μαζοχιστική διάθεση και θέλεις να κάτσεις λίγο παραπάνω στις άβολες καρέκλες για να πιείς αυτόν τον καφέ, έρχεται κάθε δέκα λεπτά ο σερβιτόρος και σε ρωτάει αν θέλεις και κάτι άλλο. Και αν δεν έχεις αφήσει μια γουλιά καφέ μέσα στο φλιτζάνι για να φανεί ότι ακόμα πίνεις, στο παίρνει μέχρι να πεις κύμινο και τότε είσαι υποχρεωμένος ή να πάρεις κάτι άλλο ή να φύγεις…

Από αυτή τη δύσκολη θέση ήρθε να βγάλει την μαμά της η Ηλέκτρα μιας που τώρα πάνε πια μαζί για καφέ. Βασικά αποκλείονται αμέσως τα μικροσκοπικά καφέ, γιατί η μαμά της Ηλέκτρας δεν θέλει να κάνει αυτά που κορόιδευε πριν γίνει μαμά. Και ένα από αυτά ήταν μαμάδες με τεράστια καρότσια που προσπαθούν να στριμωχτούν σε μικρούς χώρους για να πιουν καφέ, επειδή αυτά τα συγκεκριμένα μαγαζιά είναι in. Όπου δεν χωράει το καρότσι να περάσει ανάμεσα από τα τραπέζια, δεν πάμε! Δεν σηκώνουμε όλους τους θαμώνες για να μαζέψουν την τσάντα τους, τις άλλες καρέκλες ή να σπρώξουν τραπέζια, για να περάσουμε εμείς. Πάμε μόνο εκεί που χωράμε. Έτσι καταλήγεις συνήθως σε καφέ γνωστής διεθνούς αλυσίδας (παρ΄όλο που προσπαθείς να την αποφύγεις) ή μιας γνωστής τοπικής αλυσίδας, όπου έχει άπλα και χώρο για να περάσει το καρότσι και να καθήσεις κάπου σαν άνθρωπος. Και για να λέμε και όλη την αλήθεια αυτά τα μαγαζιά έχουν και πολυθρόνες και δίνουν και το νεράκι απλόχερα χωρίς να σε κοιτάει το προσωπικό σαν να έχεις κάνει έγκλημα, όταν το ζητάς. Εντάξει, ο καφές, δεν είναι σαν αυτόν του Ηριδανού στο Ηράκλειο, αλλά καλύτερος από άλλα που και καλά έχουν ειδικούς barista –καφετζήδες τους λένε στο χωριό μου- και τουλάχιστον κάθεσαι για όση ώρα θέλεις αναπαυτικά!

Βέβαια το «όση ώρα θέλεις» είναι σχετικό, γιατί ή θα κάθεται δίπλα σου κάποιος που θα έχει σκύλο και ο σκύλος θα τινάζεται συνέχεια και εσύ θα βλέπεις νοερά τους ψύλλους να πετάγονται στο μωρό σου ή θα σου πιάσει την κουβέντα για το μωρό και θα σε ρωτάει και θα σου λέει διάφορα και δεν θα σ΄αφήνει στην παρέα σου ή στην ησυχία σου ή –κλασικά το

καλοκαίρι σε εξωτερικούς χώρους- θα καπνίζει και όλος ο καπνός θα πηγαίνει στο μωρό σου.

Έτσι έχεις δυο επιλογές: ή πίνεις γρήγορα τον καφέ και φεύγεις ή παίρνεις τον καφέ στο χέρι, τον «αμαθιό» σου, που λέμε στην Κρήτη, το μωρό και την παρέα σου και πας στα πάρκα. Και από αυτά τουλάχιστον έχει πολλά το Μόναχο. Και έχεις την δυνατότητα να κάτσεις στο γρασίδι, στο παγκάκι, κοντά στο ποτάμι ή κάτω από το δέντρο με τα σκιουράκια να ανεβοκατεβαίνουν και να απολαύσεις τον καφέ σου μαζί με το μωρό σου στον καθαρό αέρα.

Αυτά βέβαια το καλοκαίρι…γιατί ο χειμώνας του Μονάχου πλησιάζει και δεν είναι σαν τον χειμώνα του Ηρακλείου. Τι θα κάνει η μαμά της Ηλέκτρας με το υπέροχο μωράκι της τώρα που μπαίνει ο χειμώνας και τα κρύα και που και πώς θα βγαίνουν για καφέ θα περιμένουμε να το μάθουμε μετά που τα κορίτσια θα αποκτήσουν καινούριες εμπειρίες.